Rozdział: 7. – Czarne pióro..

Kushina: Hej, dzisiaj krótko, nie mam czasu zaraz wychodzę do koleżanki i wracam za godzinkę.

Loki: *Śpi*

Kushina: *Szturcha go patykiem* Ej!! Żyjesz?

Loki: No nie wiem…?

Kushina: To śpij, bo ja tu piszę me knowania *wredny uśmiech ^////^!*

Thor: Mogę go pocałować i się obudzi, prawda?!

Kushina: Rób, co chcesz, ale nie zdradzaj im zakończenia *Warkot*

Thor: No dobrze! *Smutne oczka*

Kushina: Cichoo! Dobra odpowiadam na komcie :*!

Żona Madary: Cieszę się, że Ci się podoba:).

Acheza: Kto powiedział, że on nie żyje? O_O!

Viv: Hahaha! Wiesz nie zdradzę, co knuje, ale wam się to raczej nie spodoba xDD.

Lupin: Kto powiedział, że Loki przeżyje? xD Wiesz… Może będzie żył, a może nie? xD! Się zobaczy :D. Słońce, ja czytam twoje rozdziały, ale nie mam czasu, aby komentować. Masz świetny styl ;), a rozdziały mi się bardzo podobają. Skomentuje, jak tylko skończysz pisa dane opowiadanie ;*!

Rox: Roxy, jesteś moim foxy, ale ty o tym już wiesz poza tym… Hyyyymmm… Czytuj, a się przekonasz ;)!

POWTARZAM PYTANIE:

Kogo z marvela najbardziej i tutaj uwaga! NIENAWIDZICIE, z tych złych postaci – Za co i dlaczego?! Najbardziej ubarwiony opis zostanie przedstawiony za kilka rozdziałów.

Rozdział: 7. – Czarne pióro..

            – Śledztwo..

          Zwłoki Lokiego zwaliły się na łóżko i uderzyło twarzą w pościel. Tony naprawdę nienawidził Magii. Zwłaszcza, że nie mógł pomóc swojemu przyjacielowi, który prawdopodobnie umierał.

            Ciało czarnowłosego zaczęło się pokrywać; od czubka głowy przez lewą część twarzy, – policzek, – szyję, skłaniający się nieco w prawym kierunku klatki piersiowej, splocie słonecznym, prawemu biodru, po czym rozchodzące się w dwie strony, – lecące od kości ogonowej, – po przez uda, do środka kolan, a kończące na palcach u nóg; napisami, w staro-nordyckim języku, a tworzące swego rodzaju węże, albo girlandy, które nie zniknęły. Stark i Kapitan Ameryka, popatrzyli po sobie w niezrozumieniu i lekkim szoku. Ułożyli Lokiego na łóżku.

***

            Stark uderzył z impetem piątym kubkiem o podłogę. Dźwięk, który temu uczestniczył był jak melodia dla uszu Tony'ego, ponieważ irytacja związana z uderzeniem kubka o podłogę była swego rodzaju uspakajająca, a złość po prostu wyparowywała. Materia, z którego został zrobiony ów przed miot rozbryzgał się na miliardy kawałeczków. Tony westchnął ciężko kilka razy. Chyba znowu dostał ataku.  Sięgnął po leki niemalże, automatycznie i od razu łykając dwie pastylki.

            Rany, jak on tego nienawidził! Nie cierpiał tego cholernego dnia, w którym Loki zaatakował Manhattan wraz ze swoimi „znajomymi”. Nienawidził tego, iż Pepper prawie przez niego zginęła. Nie! Wróć… To nie była jego wina tylko wina tego cholernego A.I.M’U. Właśnie przez tą organizacje stracił swoją ukochaną. Najbardziej jednak znienawidził pierwszego stycznia dwa tysiące trzynastego roku, gdy znów ujrzał przed swoim domem Lokiego. Było to nie długo po tym jak Pepper z nim zerwała mówiąc mu, że ma wybierać, albo ona, albo Ironman! Tony jednak wybrał to drugie, ku westchnieniu ulgi tej pierwszej. Mimo to, Tony miał syna. Kevina, którym przestał się zajmować już po miesiącu. – Pamiętał jak wielki Potts miała żal do niego w tedy, gdy przywiózł jej dwu miesięczne dziecko. Mimo to jednak był jej wdzięczny.

            Co do Lokiego… Po tym jak przybył na ziemie, Tony stał się jedynym – oprócz Thora oczywiście; – który dał mu swego rodzaju kredyt zaufania. Loki był mu za to bardzo wdzięczny, co zdołał zauważyć dopiero nie cały miesiąc po tym jak psotnik zakwaterował się do głównej miejscówki super bohaterów. Jednak nie siedział tam długo. Był tam tylko miesiąc.

            Tony i Loki nienawidzili się wzajemnie, ale coś ich jednak do siebie ciągnęło. Nie, oczywiście, że nie w tym sensie! Tony już w tedy upatrzył sobie kogoś innego.

            Anthony westchnął uspokojony, gdy leki zaczęły działać.

            Trzy miesiące później do Stark Tower przybył Thor, który opowiedział wszystkim o tym, że jego brat został zrzucony na midgard przez Odyna, o tym, że odbywa tutaj swoją karę oraz musi nauczyć się pokory i ma naprawić wszystko po ataku Chitauri.
            Tak! Loki dostał drugą szansę. Jakimś pechowo-felernym trafem czarnowłosy przyzwyczaił się do Midgardu i nawet zdołał jakby to ująć? A tak... wszedł w pewnego rodzaju, układ pomiędzy Avengerami. „Nie wchodźcie mi w dupę, a ja dam wam spokój.”
            Tony westchnął cicho kilka razy, aż jego oddech się nie uspokoił. Barton wszedł do kuchni. Spojrzał na Tony'ego, a później na biedny, rozbity kubek.

-          Czego się wyżywasz na tych biednych kubeczkach? – Zapytał retorycznie, lecz ze zgrozą blondyn, podchodzący do lodówki. – Yhh… Nie ważne, Hulk wyhulkował dziurę w ścianie na treningu. – Rzucił swobodnie Clint w stronę świeżo uspokojonego starka.

-          Chałeczko, ty mnie nawet nie denerwuj… Ale…– Tutaj zrobił chwilę pauzy, myśląc, co chce powiedzieć. Stark upił łyk kawy z dzbanka i dokończył wywód. – A zresztą… niech to naprawi, bo ja nie mam czasu! – Prychnął cicho.  Oczy brązowowłosego były za bardzo podkrążone oraz zmęczone. Nie wiele brakowało, aby biedak zasnął przy tym stole. Szatyn wziął świeżą szklankę z blatu i nalał do niej brązowego napoju alkoholowego, po czym wyszedł z pokoju idąc w kierunku windy.

            Zjechał na dół szklaną puszką i ruszył do warsztatu.

-          Sir? Źle Pan wygląda… – Powiedział Jarvis, który był równie zaniepokojony, co Kapitan Ameryka.

-          Jarvis, nie interesuj się tak moim zdrowiem, tylko pokaż mi skan z domu, naszego „miłego”, byłego prześladowcy, Boga kłamstwa i szachrajstwa. – Mruknął mężczyzna podnosząc szklankę z Whisky do ust. Upił spory łyk ze szklanicy i spojrzał na blat. Jarvis nie oponował, bo i nie mógł. Wykonał polecenie i po chwili Tony Stark miał przed sobą małą, holograficzną wersje domu Lokiego, którą mógł dowolnie powiększyć i pomniejszyć. – Przeskanuj łazienkę i oddziel ją, ale nie usuwaj reszty domu. Następnie zobacz częstotliwość używania zaklęć i porównaj ją z tą należącą do Lokiego.

-          Oczywiście Sir. – Powiedziało komputerowe A.I.

-          Dobra… Loki leżał w wannie, w ubraniach, tak?

-          Dokładnie Sir…

-          Dasz radę wytworzyć pseudo moment upadku do wanny? – Zapytał wyzywającym tonem głosu, a Jarvis wykonał polecenie. Po chwili Tony miał już obraz lecącego ciała w kierunku wanny. Ta osoba musiała mieć moc wstrzymywania czasu, albo zrobić to w niesamowicie szybkim tempie.

            Tony westchnął cicho i rozmasował sobie ręką skronie.

***

            Minęło kilka godzin, ale Stark wciąż stał w miejscu. Po prostu nie miał pomysłu, co ma zrobić. Tak wiele miał pytań, a tak mało znał poszlak i odpowiedzi… Ehh…

-          Powiększmy całą łazienkę ponownie. – Mężczyzna rzucił po raz kolejny holograficznym miejscem, w którym czarnowłosy diabeł brał kąpiele, a następnie stanął na środku pomieszczenia. Po chwili otworzył szeroko oczy. To musiało być to! Postać, która zaatakowała Lokiego, to za pewne…!! – Oh! Cholera! załóżmy, że Loki zahaczył o metalowy kosz, następnie wylądował w wannie. Prawdopodobnie aktywował szkatułę w momencie, w którym wpadł do wanny. Druga osoba, musiała być naprawdę silna, albo mieć jakąś dobrą technologie, która jest nawet lepsza od mojej lub po prostu był magiem. – I Tony złapał się tej ostatniej myśli, jak tonący brzytwy. Stark zmniejszył pokój i kazał sztucznej inteligencji połączyć dwa pomieszczenia. Jarvis wykonał to, a później jego pan przyjrzał się. – No Loki, mów do mnie… – Mruknął błagalnie Stark. Przyjrzał się lewej dłoni Lokiego, która o dziwo coś wskazywała. Stark nie zauważył tego wcześniej! – Hmm… A to co? – Zapytał podchodząc do ów rzeczy. – Jarvis czy to jest pióro? –Podniósł z podłogi, przedmiot leżący przy wejściu do łazienki. – Jarvis skanuj. – Mruknął cicho.

-          Tak Sir. Pióro jednakże, nie jestem wstanie określić czy ono jest.

-          Czyli jesteśmy w punkcie wyjścia… – Westchnął cicho i wsparł twarz na dłoniach. – Chyba się do tego nie nadaję… – Szepnął cicho, przecierając zmęczone oczy. – Chyba pójdę wymienić zielonego kumpla. – Ziewnął wstając z krzesła.

***

            Bruce zamienił się, z Tony'm. Mężczyzna przekazał szatynowi wieści, że jeżeli Loki nie obudzi się do końca miesiąca, jego mózg obumrze i czarnowłosy umrze. Stark zamknął oczy i usiadł przy zielonookim na łóżku.

-          Śpiąca królewno, mogłabyś się obudzić i pomóc nam w śledztwie… – Szepnął cicho. Stark otworzył oczy, patrząc na Lokiego. Twarz zielonookiego była spokojna. Wyglądał na naprawę wyluzowanego i Tony zapragnął zrobić coś dziwnego. Zapragnął pomóc mu za wszelką pieprzoną cenę..!

…******...