Rozdział: 8. – Czarne pióro..

*Wbiega zadowolona na scenę*

Kushina: *Wrednym uśmiech* *mroczny śmiech* * Leci but!* O_O””! Hej! Za co?!

Ktoś z tłumu: Nie morduj go!

Loki: Ale ja żyję! *Macha ręką*

Kushina: *Rzuca w niego tasakiem* Już nie :D!

Odpowiedzi na komentarze:

Rox: Ty mnie zabijesz :D. Ja to wiem <3, ale bez zabawy nie ma wygranej xD… Czy jakoś tak? No nie ważne! I nie powiem Ci, kto chcę go zabić! SIEDEM dni Cię czeka od dowiedzenia się prawdy. Wytrzymasz, zresztą jak nie zgadniesz teraz, kim jest morderca BEZSZUKANIA po www.marvel.wiki.com/, to będę z siebie dumna :*!

Acheza: Niee… Jeszcze żyje… W ogóle to teraz się zacznie wyścig z czasem ;)! 

Viv: Czemu krótko? T_T! Ja lubię takie, komcie co najmniej na pół strony w Wordzie :D!

Żona Madary: Co tak krótko :D… No nic, pewnie zapracowana, mmm…?

Lupin: W tym rozdziale mało o Lokim xD!

W następnym rozdziale wyjaśni się, kto chciał zabić Lokiego.

PYTANIE:
JAK WAM SIĘ PODOBA NOWY SZABLON *o*, bo się bardzo podoba.. Jest śliczny! *_*!

Rozdział: 8. – Czarne pióro.

Czarne pióro.

         Minęło kilka dni. Bruce i Tony siedzieli przy „śpiącej królewnie”. Szatyn chwycił za lewą rękę Lokiego i zaczął go gładzić po włosach. Dłoń zacisnęła się w pięści, a twarz zrobiła się niespokojna, jakby zaczęła przeczuwać, coś złego… Coś, co miało stać się za kilka dni, jednakże oni tego nie wiedzieli… Prawda?

-        Spokojnie, śpiąca księżniczko… – Mruknął cicho Stark. – Jak jego ciało reaguje na bodźce? – Zapytał nagle Tony, Jarvisa, patrząc na zamknięte oczy Lokiego. Chyba po raz pierwszy czuł się za kogoś odpowiedzialny.

-        Całkiem dobrze Sir… – Powiedział spokojnym tonem komputerowy majordomus.

***

         Minął tydzień. Podczas tych dni wszyscy, którzy byli w Avengers Tower, chodzili jak struci i byli pogrążeni w smutku. Lokiemu został ostatni tydzień życia, a Stark był w lesie ze wszystkim! Thor przybył na midgard dokładnie cztery godziny po tym, jak Heimdall mu przekazał wieści o bracie. Blondyn był załamany to było widać. Jego oczy były napuchnięte. Dało się ujrzeć nawet drobne smugi, których blondyn nie ścierał pewnie z braku sił. 

-        Witajcie, przyjaciele! – Rzekł nader spokojnym tonem.

-        Hej… Jezu, błagam! Powiedz nam, że twoja blondwłosa „koleżanka” powiedziała Ci coś na temat tajemniczego mordercy. – Powiedział Stark proszącym tonem głosu, a Kapitan Ameryka skinął mu głową, po czym usiadł obok niego na kanapie

-        Tak… Powiedziała mi coś dziwnego… Amora twierdzi, iż Skurge ją zdradził i teraz jest nie dość, że zaklęty i ma nowego „właściciela”, to stoi po stronie oponenta – Powiedział Thor smętnie.

-        Nie żeby ta blondwłosa cizia była jakąś nagle wielce przyjaciółką ludzi uciśnionych i pokochała nagle pieseczki i koteczki; lecz zdaję sobie sprawę, że Skurge z toporkiem w jego „pięknej”, męskiej dłoni, tkwiący po stronie psychopatycznego mordercy to coś jeszcze gorszego… – Prychnął cicho Stark.

-        Tak, wiem – Mruknął Thor. – Mało to ona nie wie, kto to zrobił, ale wydaje jej się, że to mogła być kobieta. – Westchnął cicho niebieskooki bóg piorunów i spojrzał na szatyna.

-        Okay, rozumiem, problem w tym, że dalej nie wiemy, kto chciał go zabić.

-        Wiem o tym doskonale, lecz mego brata nie chciano zamordować, a pozbawić go duszy… – Mruknął blondyn, a Steve westchnął cicho, po czym spojrzał na niego dziwnie. – Amora mi powiedziała o tym. Jej duszy udało się uciec, a następnie zaatakowała Tony’ego, ponieważ doskonale wiedziała, że Loki będzie chciał Cię ratować… – Powiedział wywarzonym, lecz smutnym tonem głosu. – Miała powiedzieć Lokiemu, że będzie żałował tego, co zrobił w przeszłości.

         Obaj Mężczyźni spojrzeli po sobie. Tony przetrawił informacje.

-        To znaczy? – Zapytał zaskoczony Rogers, na co Thor pokręcił głową.

-        To znaczy, że Loki zdradził kogoś, z kim nie powinien zadzierać. – Westchnął ze zrezygnowaniem, miliarder. Zamknął oczy i przeklął. – Tylko, z kim? Doktor Doom? Redskull? Może M.O.D.O.K?! – Zapytał zirytowany.

-        Niestety nie mam pojęcia.. – Westchnął cicho Thor. 

-        A co z tą duszą? – Zapytał Rogers smętnym tonem. 

-        Ludzie tego, nie mogą przeżyć, lecz my, bogowie, owszem. Szepnął zwieszając głowę. – Lecz to w tedy jest tylko i wyłącznie egzystencja i ciało bez ducha umiera kilka razy dłużej, tutaj mamy niestety gorzej, ponieważ dusza mego ukochanego brata została wessana tylko do połowy. Jeżeli nie znajdziemy osoby, która ma drugą połowę… – Teraz głos i tak już załamanego Thora, upadł na duchu niemalże całkowicie. – Jego ciało i bezcielesność umrze, całkowicie! –  Thorowi zaszkliły się oczy. – Gdy wtargnęliśmy do domu, Lokiego… Postać rzucająca zaklęcie zniknęła, a to niestety wymaga dwustu procent skupienia. Tylko najsilniejsi magowie, na Odyna potrafią panować nad takiego rodzaju zaklęciami. – Tak, blondyn pamiętał, jak czarnowłosy zamykał mu zawsze księgę przed nosem, a chwilę później wychodził z komnat. Odkąd brat Lokiego pamiętał, ten zawsze był jego oczkiem w głowie. – Tylko sam Wszech Ojciec znał ten czar!

-        Czyli… – Stwierdził nagle Stark. – Twój ojczulek chciał zabić twojego brata? – Zapytał zdziwiony Tony obejmując Rogersa w pasie, przez co ten się zarumienił, gdy łapka Starka znalazła sobie miejsce, na pewnym strategicznym punkcie. Bok i biodro blondyna były bardzo podatne na dotyk. Dostawał dreszczy, zawsze, gdy był dotykany w tym miejscu i czuł się dziwnie oraz był jakby podniecony? …

-        Nie! – Warknął Thor i rzucił wściekłe spojrzenie szatynowi. – Wszech Ojca i tak nie było w Asgardzie, dlatego też ja musiałem przejąć miejsce na tronie, lecz gdy tylko powrócił z całej siły zapragnąłem powrócić do was by zobaczyć mego brata.

-        A właśnie… Znalazłem pióro w łazience u Lokiego, ale nie należy ono do żadnych ziemskich ptaków!  – Wyciągnął dłoń w kierunku stolika na kawę – Jarvis, pokaż. – Powiedział spokojnym tonem Stark. Po chwili na stoliku ukazała się platforma z holograficznym, czarnym piórem. Było wycięte w zamalowaną dziewiątkę i było w kolorze czerni.

-        To nie możliwe! Te ptaki wyginęły kilka wieków temu podczas wojny z Jötunheimr! – Powiedział mężczyzna wpatrując się w pióro przed nim. 

-        Czym jest to konkretne pióro? Albo inaczej, do jakiego ptaka należy? – Zapytał Stark patrząc na mężczyznę zdziwiony i zdezorientowany.

-        To pióro jednego z naszych, rajskich ptaków; Dicrurus paradiseus*. Żyły u nas przed czterema wiekami, ale Lodowe Olbrzymy je zabiły. Wszystkie! Co do jednego i dla tego też jestem zdziwiony, iż jedno z tych piór było w domu mego brata? – Thor spojrzał na obu mężczyzn wielkimi ze zdziwienia oczami.

-        Rozumiem… – Mruknął i westchnął ciężko Stark. – Lokiego pochłonęły dziwne znaczki. Zdaję się, że to alfabet runiczny… mam nadzieje, że go znasz… - powiedział zmęczonym tonem.

-        Niestety… Tylko mój brat znał ten alfabet. – Westchnął cicho blondyn. – On od dziecka interesował się rzeczami magicznymi, mnie zawsze fascynowała walka.

-        Czy pozwolicie, że go teraz odwiedzę? – Zapytał spokojnym tonem Thor, odwracając się tyłem do nich. Lecz nagle odezwał się Jarvis:

 -       Sir w pokoju Lokiego jest dziewięć osób, odłączają go i… Pan Bruce nie może się przemienić…!

         Blondyn poczuł jak zimno zalewa jego ciało od środka. Natychmiastowo pomknął w kierunku drzwi, gdzie był jego ukochany brat.

-        Thor! Czekaj! – Wrzasnął Tony, ale było już za późno. – Cholera jasna! Kurwa mać! Kapitanie, biegnij po swoje różowe majtaski i niebieskie jak viagra gacie! – Krzyknął szatyn.

         Kapitan prychnął czując się urażonym i przewrócił oczami. Tony puścił mu oczko i musnął jego policzek, przez co ten się zaczerwienił i nie mogąc się oprzeć złączył ich usta, w krótkim pocałunku. Gdy miliarder chciał pogłębić ów smakołyk, Steve ugryzł go w dolną wargę.

-        Mmm… Kapitanie… – Zamruczał.

-        Rusz się…

         Te słowa otrzeźwiły Starka. Natychmiastowo się od siebie odsunęli. Tony za pomocą ekstremis, – substancji, którą sobie wstrzyknąłby móc kontaktować się ze swoją zbroją i komputerami; – przywołał metal na swoje ciało. Ten posłusznie przybył i ubrał się na mężczyźnie. Zbroja Mark XIX, była broją anty magiczną, skonstruowaną po ataku Chitauri, jak i również po to by móc eliminować na przykład czarnowłosego diabła, gdy temu znudzi się bycie potulnym barankiem i znów mu odbije szajba i zechce być nagle znów złym.

         Rogers ubrał swój niebieski strój z biało-czerwonymi dodatkami i złapał szybko za tarcze.

         Tony w ogóle nie miał pojęcia, co może im grozić. Miał nadzieje, jednak, że uda im się pokonać maga i będą mieli znów spokój.

-        Uważaj na siebie… – Mruknął cicho Rogers, a jego partner, nie tylko w misjach, zaśmiał się cicho. – Mówię poważnie… – Burknął. – Nie wiemy, z czym przyszło nam się mierzyć! –Powiedział szybko i bardzo poważnym tonem Kapitan mrożonka..

         Stark ruszył do pokoju Lokiego. Steve poszedł za nim.

-        Jarvis, sprawdź, kto jest jeszcze dostępny w kwaterze.      – Mruknął i po jakimś czasie komputerowe super-A.I odpowiedziało mu:

-        Sir jest dostępnych pięć osób, ale dwie osoby są w ciężkim stanie… Pan, Kapitan Ameryka, Pan Bruce i Thor oraz Loki… – Majordomus westchnął ciężko, jakby kalkulował właśnie ich szanse. – Macie jedynie dwa procent szans, Sir na przeżycie, Sir radzę…

-        Nie radź… Działaj! I wezwij resztę Avengersów, niech się stawią natychmiast do kwatery! – Jęknął cicho – I błagam powiedz, że ten kretyn się obudził! – Warknął cicho mężczyzna!

         Nie minęła sekunda, a Ironman i Kapitan Ameryka usłyszeli przeraźliwy wrzask należący do brata Thora. Obaj mężczyźni wpadli do pomieszczenia.

         Osiem osób tworzyło krąg. Kobiety, – jak zauważył Tony – a raczej zjawy siedziały na podłodze w siadzie skrzyżnym. Były to te same białogłowe, które zostały zamordowane. Ich głowy były zwieszone, tak jak całe ciała, a ich duchy jakby zawieszone nad nimi, w powietrzu tworzyły nieprzerwaną, lecz jak na oko Starka cienką barierę. Niestety, mylił się… Bo jak zauważył Thor uderzał Mjölnirem w złotą powłokę z całej siły. Dusze jednak, jakby śmiały się z niego.

         Dziewiąta osoba siedziała na ciele Lokiego i trzymając czarne pióro w dłoni jednego z rajskich, Asgardzkich ptaków pisała, a raczej rysowała dziwne znaki na ciele czarnowłosego. Najpierw poprawiła sygnatury na jego truchle, przez co ciał Lokiego wygięło się maksymalnie do tyłu z bólu, a na trupach pojawiły się te same symbole, przez, co ich tułowia również wykrzywiły się do tyłu. Kobieta potem uśmiechnęła się do ciała Lokiego i zaczęła szeptać inkantacje, przykładając prawą rękę, do ust czarnoksiężnika. Drugą dłoń ułożyła na klatce piersiowej i zaczęła przesuwać się w górę w kierunku ust.

         Thor zaczął wrzeszczeć, coś w Asgardzkim języku. Zaciśnięte zęby w furii i wściekła mina dawała dziwny widok. Thor był zawsze opanowany i wiecznie się uśmiechał. Nigdy nikt go nie widział w prawdziwej wściekłości! Lecz kiedy chodziło o jego ukochanego brata… Zawsze był bardziej zadowolony, gdy go widział, całego i zdrowego!

         Magia Lokiego powoli zaczęła się generować w prawej blondyn to widział. Uderzył, więc z całej siły w kopułę, a ta, jak przyznał ze zdziwieniem mężczyzna zaczęła pękać. Tony i Steve zaczęli mu pomagać, lecz nie trwało to długo, bo otworzył się portal, z którego wyleciał Skurge.

         Tony i Steve musieli się nim zająć. Zostali wyrzuceni przez okno. Magia po chwili zniknęła z dłoni Lokiego, przez co Thor wrzasnął z takiej wściekłości i bezradności o puszczając Mjöllnir z całej siły na kopułę i rozwalając ją w drobny pył mak!

         Kobieta jednak zniknęła po chwili, opuszczając pomieszczenie z trzymając wypełniony kryształ w lewej dłoni. Jednak Thorowi ta chwila wystarczyła aby trafić ją w ramię. Również zdołał zobaczyć ów czarodziejkę. Fioletowe włosy, usta muśnięte krwistą szminką, oczy podkreślał ostry, wściekły, zielona suknia, stworzona z najlepszych jedwabi. Na jej ramieniu siedział czarny, pieprzony Asgardzki ptak*.

-        To nie możliwe… To nie możesz być ty! – Krzyknął Thor, upadając na kolana.

…******…

* Dicrurus paradiseus, to ziemski, rajski ptak, ale strasznie mi się spodobał jego wygląd… Jest śliczny! *o*, to zdjęcie <3:

*Tak naprawdę to był kruk, ale mi się ten ptak cholernie podoba *o*!