Rozdział 13. – Czarne pióro..

Kushina:        *Siedzi z gipsem i płaczę z bólu…* Nie dość, że mam złamaną nogę, to jeszcze boli mnie kość ogonowa T_T!

Tony:             Pomasować? *Śmieje się*

Kushina:        A w mordę chcesz?

Tony:             Od Takiej laski? Hmm… To może być grzechem..

Loki:              Grzechem jest to, że ją noga boli.. Wyleczyć?

Kushina:        Wiesz, że istniejesz w mojej wyobraźni?

Loki:              Wiem, wiem…

Kushina:        Dobra czas na komentarze:

Lupin:            Boże… Długo myślałam, co Ci odpisać i w końcu stwierdziłam, że skopiuję to, co kiedyś napisałam:

A teraz coś z życia, haha.. Dziwisz mi się, że ja piszę dobrze (bo do geniuszu mi dużo brakuje, ja ich weiss, aber... No i mi się Niemiecki włączył niczym automatyczna skrzynia biegów!)? Zresztą piszę swoje opowiadania od 9 roku życia xD! Odkąd dostałam pierwszy komputer (początkowo hetero, w wieku lat dziesięciu, jedenastu - chyba jestem najmłodszym bloggerem tam tych lat piszący takie opowiadania - zaczęłam pisać yaoi. Pierwszy blog pamiętam gówniarą była (xD) założyłam z Naruto i pisałam sobie o Naruto x Minato, później było Sasuke x Naruto i tak dalej.. Potem pamiętam naszła mnie faza na Toma x Billa (chyba jeden ze sławniejszych - nie wiem, po prostu się na tym nie znam! - blogów, do teraz bo wpisując na google.pl Twincest - Tom x Bill wyświetla się on jako pierwszy chyba xD!)

Teraz piszę Adommy, Twincest, Konoha High School - rzadko, bo rzadko, ale jednak jest, - Thor x Loki i nie długo... Gdy już opanuję do perfekcji tworzenie szablonów z rozwianym menu pojawi się blog o tematyce [UWAGA: Na tego bloga nie wejdziesz bo jest zrobiony puki, co tylko dla autorów: ] Marvel Yaoi (Wszystko w tematyce yaoi) i jeden blog o tematyce, hetero: Zakochany anioł w Los Angeles ^^..

Ps. Nie długo wracam na YouTube.com i będą różne gry.. Puki, co moja działalność jest zawieszona z powodu, że nie mam sprzętu, który odpowiadałby moim wymaganiom (Mój laptop jest od dziesięciu miesięcy w naprawie, RZEKOMO!!) :C..

Yaoi, po prostu mnie jara ^^!

Viv: Ahh! Słoniku kolorowy z trąbą do góry, za ten rozdział myślę, że mnie nie zabijesz.. ^^!

Acheza: Misiaku, hmm… Powiem tak, to było by zbyt proste! Spoko, spoko, na tym rozdziale się popłaczesz ^^. Hel, się jeszcze pojawi raz w tym rozdziale i za kilka ^^! Co do pocałunku, to było by zbyt piękne xD…
Roxan: To było by zbyt proste xD..

Rozdział: 13.
                        Wojna                                    cz. 4
                                               |Ostatnia część. |

            Kryształ rozbłysnął przez kilka sekund. Thor całował brata jeszcze przez chwilę, lecz nie trwało to długo. Zerknął na czarnowłosego. Niebiesko-sina, Jötuńska, skóra nie zniknęła. Była cały czas.

            Aparatura pokazywała długą, poziomą kreskę. Minęła naprawdę dłuższa chwila nim blondwłosy, Bóg Piorunów, zorientował się, co się dzieje. Nie wiedział, co ma robić. Wiedział, że go kocha.

            Niebieskooki krzyknął. Ten krzyk był przepełniony bólem i strachem! Tak, Thor bał się. Czuł przerażenie na myśl, że jego brat… Nie! Loki nie mógł umrzeć, prawda?! Thor Nie wierzył w to co się dzieje. Łzy płynęły mu po policzkach.

            Jak on wielki, Bóg Piorunów miał sobie poradzić z utratą ukochanego, młodszego brata. Odkąd pamiętał, Loki był przy nim!. Nienawidził go chodź, tak naprawdę kochał. Zazdrościł, lecz podziwiał jego czyny.

            To nie mogła być prawda! Jego brat nie żyje. Thor zaczął obwiniać siebie samego, jakby przybył chwilę wcześniej to… toto mogło skończyć się inaczej. Zacisnął dłonie w pięści i uderzył w materac.

-          Loki, błagam nie mogłeś umrzeć! – Wrzasnął uchylając usta w niemym rozpaczliwym krzyku.

            Łzy spływały mu po policzkach, ciurkiem znacząc sobie drogę do ogolonej nieco brody, te spadły na wargi Lokiego. Miał martwe ciało brata na kolanach. Kołysał się z nim tak przez chwilę, a później wstał z łóżka. Blondyn zerknął na zegar, wiszący na ścianie. 01:03, trzeba będzie poinformować Avengersów, że Loki nie żyje. Wyłączył aparaturę, sztucznie podtrzymującą życie jego kochanego brata, a następnie odpiął kable z ciała Lokiego. Wciąż płakał. Usiadł przy nim znów.

-          Hel, błagam oddaj mi brata! – Wrzasnął, lecz nic się nie stało. Chciał krzyczeć, lecz wielka gula ugrzęzła mu w gardle. Wzywana dziewczyna zmaterializowała się przed blondwłosy Bogiem Piorunów.. – Hel! – Mężczyzna zerwał się z łóżka, tuląc dziecko do siebie i gładząc je po głowie. Ta się szarpnęła i podbiegła do ojca, a następnie krzyknęła rozpaczliwe: „Tatusiu! Obudź się!”. Lecz i to nie pomogło. Sina skóra Lokiego nie zmieniła stanu. Nie poruszył się.  – Dlaczego tu jesteś? – Zapytał zaskoczony.

-          Muszę Ci powiedzieć, iż u mnie jego duszy nie ma… – Mała dziewczynka odwróciła się przodem do gromowładnego, a następnie ukryła się w jego silnych ramionach.

-          Jak to możliwe?! – Zapytał zdołowany i zdezorientowany Thor.

-          Nie wiem, wujku… – Szepnęła smętnie. – Lecz wydaje mi się, że coś jest nie tak z jego magią… Uważam, że tatuś żyje…

***

            Nagle pojawiła się chmura dymu. Szkło z okien rozpadło się, raniąc śmiertelnych Avengersów. Mściciele zaczęli upadać na kolana ciągnięci dziwną siłą.

            Kapitan Ameryka miał rozwalone przez szkło kolano, prócz tego krew płynęła z jego głowy, rąk i klatki piersiowej. Drżał na ciele. Tony ledwo stał na nogach. Chyba ta suka złamała mu lewą nogę i prawą rękę. Maska szatyna była połamana i leżała obok niego. Nie dawał rady. Stark upadł na ziemię. Rozchylił usta patrząc przed siebie. Hulk został sprowadzony do parteru już jakiś czas temu i tak klęczał. Nawet z jego ciała leciała czerwona posoka, co było dziwne. Zielonoskóry wrzasnął zdruzgotany i bardzo zdezorientowany. Hawkeye z rozwaloną głową początkowo opierał się o ścianę, ale dziwna siła ściągała go jednak do dołu.

            Kobieta, posiadając nawet jedną czachę była cholernie silna, lecz już jakiś czas po tym jak Morgana dostała wścieklizny i piany na pysku zacisnęła ich w magicznej klatce. Jej czary zaczęły sprawiać jej problemy. Zachowywała się jakby dostała wirusa komputerowego, ze wskazaniem na to, aby wyniszczać administratora danej jednostki centralno-sieciowej.

-          Cz-czyż ta-ka pozycja nie jest wam pisana, od początku? – Zapytała retorycznie Morgana, śmiejąc się. Patrzyła na mężczyzn, a jej oczy zrobiły się białe. Biła od nich wściekłość i nienawiść. Fioletowowłosa kobieta, zaczęła magiczną inkantacje, otwierając dłonie. Z nich zaczęła ulatywać z wolna magia. Kobieta szarpnęła się w tył wyglądając wręcz agonalnie. Wyrzuciła ręce w bok. Avengersi zaczęli odczuwać dziwny błogostan, a zarazem nienawiść, strach oraz ból.

            Ciała Avengersów odmawiały im posłuszeństwa.

            Kobieta otworzyła oczy i zaskoczona krzyknęła imię czarnowłosego Boga Kłamstw…

***

            Po jakimś czasie Hel zniknęła zostawiając Thora i ciało Lokiego samym sobie. Łzy spłynęły po policzkach Boga piorunów. Tak… Szlochał skrywając twarzy w zgięciu szyi brata.

            Thor sam nie wiedział ile tak tulił ukochane ciał czarnowłosego, odpięte od wszelkich, cholernych kabli. Blond włosy bóg piorunów otworzył szeroko oczy. Skóra Asgardzkiego księcia zaczęła zmieniać barwę z tej niebiesko-sinej, Jötuńskiej na niebieskofioletową, aż w końcu posiadała odcień, białego, słodkiego mleka z tubki. Zielonooki wymamrotał coś tak cicho, że tylko naprawdę dobry słuch mógłby to wyłapać.

-          W… wody… – Jęknął cicho Loki patrząc na mężczyznę zdezorientowany. Zaczął mrugać parę razy, aż jego wzrok zaczął wracać do normalności.

            Thor tym razem, ze szczęścia rozpłakał się i objął go delikatnie. Nie mógł uwierzyć, że jego brat wciąż żyje.

-          Za sekundę wracam braciszku!

            Loki prychnął na to stwierdzenie.

-          Idiota… – Powiedział cichym, zachrypniętym tonem głosem, czarnowłosy,.

       Thor wybiegł z pokoju bardzo szybko. Chwilę później wrócił z powrotem do pomieszczenia. W ręce dzierżył szklankę z upragnionym, przez Lokiego płynem. Oczy Lokiego błagały wręcz o łyka tej cudownej cieczy. Blondwłosy bóg piorunów wsunął delikatnie rękę pod kark brata, aby pomóc mu się napić. Czarnowłosy uniósł dłoń do szklanki i wziął ją. Po sekundzie czuł, jak zimny napój łagodzi jego własne struny głosowe. Loki zamruczał, jak kot i ukrył się przez chwilę w ramionach brata. Zajęło mu to dłuższą chwilę lecz w końcu zaczął rozumieć, gdzie się znajduję. Odsunął się od mężczyzny.

-          Co ja tu robię? – Jęknął trzymając się za głowę. Wszystko powoli zaczęło mu się przy pominąć. Walka, ukradnięcie duszy… I… I co było dalej?! Loki otworzył szeroko oczy. Rozpaczliwie starał przypomnieć sobie, co się stało później. Łzy napłynęły mu do oczu. – Co… Co się stało?! – Wrzasnął siadając tak gwałtownie, że aż mu się w głowie zakręciło. Całe pseudo posiłki, jakie dostawał w kroplówkach podeszły mu do gardła. Loki zaczął wymiotować krwią i żółcią na pościel. Rozchylił usta w niedowierzaniu.

-          Hej, hej spokojnie! – Blondyn poklepał go po plecach w ostrożny sposób. – Spokojnie przenieśliśmy Cię do łóżka z Tonym.. – Mruknął, siadając obok kłamcy.

-          Czy Anthony uruchomił zbroje magiczną?! – Krzyknął, niemalże czując jak wszystkie siły do niego wracają…

-          Tak…

-          To dla tego Cię słyszałem, lecz nie mogłem się leczyć..

            Loki podniósł się z łóżka, lecz po chwili zachwiał się i upadł twarzą w umięśniony tors brata. Loki zadrżał. Nie raz widział brata nago. Głównie gdy był czas na polowania, a gdy wracali z nich blondyn zawsze brał kąpiele z bratem i innymi mężnymi wojami. Cóż Loki nie przepadał za taką formą rozrywki, lecz czuł się zmuszany przez niebieskie oczy, pewnego księcia Asgardu.

            Blondyn gwałtownie objął czarnowłosego w pasie. Był to naprawdę delikatny uścisk wielkich, męskich rąk. Czarnowłosy uniósł głowę i zerknął na twarz Thora. Czule pocałował wargi blondyna, a ten oddał ten pocałunek. Blondyn po chwili rozchylił usta Lokiego, a ten spłoszony uciekł ustami w bok. W jego oczach dało się zobaczyć lęk! Czarnowłosy odskoczył gwałtownie w tył, potknął się, a następnie upadł tyłkiem na łóżko.

-          J… ja przepraszam! – Powiedział zaskoczony własnym zachowaniem Thor.

            Czarnowłosy leżał przez chwilę na łóżku. Nie mogło to do niego dotrzeć. On właśnie pocałował własnego brata?! Właściwie to nie byli braćmi, a Loki był w pewnym sensie adoptowany. Mężczyzna dopiero po jakimś czasie, że Odyn w cale go nie, nienawidzi, a wręcz przeciwnie. Chyba midgard mnie rozmiękcza, pomyślał Loki. Loki musiał odsunąć na razie myśli od tego pocałunku.

-          Gdzie reszta, Avengersów? – Zapytał Loki, a Thor westchnął i odpowiedział:

-          Walczą z Morganą..

-          Co takiego?! Czemu nie jesteś z nimi?! – Warknął.

-          Bo chciałem Cię uratować? – Prychnął cicho gromowładny.

-          Rozumiem Thor.. – Nastała chwila ciszy. – Dam radę ją zabić… – Powiedział spokojnie, wstając z łóżka.

-          Martwię się, Loki… – Mruknął cicho blondyn.

-          Wiem, Thorze… – Westchnął cicho zielonooki.

-          Bracie ja…

-          Chodźmy… – Mruknął Loki przerywając blondynowi. Loki, otworzył przejście do Latverii i przeszedł przez nie, a za nim przeszedł Thor. Morgana właśnie miała uderzyć jakimś zaklęciem w Avengersów, ale Loki przyjął czar na siebie. Fioletowowłosa kobieta zaśmiała się mrocznie.

-          Ten czar jest nie do zdjęcia! – Krzyknęła rozbawiona. Thor rozwalił jej ostatnią czachę.

            Kobieta wrzasnęła i upadła na kolana. Z ciała Morgany wydobyło się cholerne tornado. Fioletowa magia uderzyła mężczyzn. Ci z całej siły rąbnęli głowami w ściany po swoich bokach. Anthony niemalże natychmiastowo przywołał zapasową zbroję, którą miał na pokładzie Quinjeta. Gdy ta tylko do niego przybyła, mężczyzna wskoczył do niej prawie jak sarenka, pomimo jakich kol wiek urazów. Szatyn użył prawie natychmiastowo siły odrzutowej, a następnie chwycił Steve'a i Clinta, jednocześnie mając nadzieję, że Hulk sobie poradzi, a Thor i Loki wyjdą portalem i spotkają się w Avengers Tower.

            Anthony nie widział niczego! Ekran jego hełmu wyłączył się z powodu setek zakłóceń. To była tylko zwykła magia! Nie… To była felerna, czysta, nieskazitelna energia, a sam Tony wiedział już, dlaczego została wywołana. Ironman zdołał zobaczyć jeszcze jak blondwłosy Bóg Piorunów łapię Lokiego w pasie.

-          Ziemia… Jest… Moja! – Ryknęła kobieta z epicentrum całego tego zdarzenia. Tony starał się ruszyć choćby o krok, lecz nie dał rady.

-          Magia zabije nas wszystkich! Thor, musisz mnie puścić!

-          Nie ma takiej opcji! – Ryknął niebieskooki.

-          Thor! Zaufaj mi bracie! – Ryknął mężczyzna, a blondyn stanął jak wryty. Ostatni raz, gdy Loki tak się do niego zwrócił, wszyscy jego wojownicy, przeżyli, ale sam Loki był w opłakanym stanie! Ledwo przeżył.

-          Dobrze, lecz musisz mi przyrzec, że przeżyjesz! – Loki pocałował Thora. Otworzył trzy portale. Dwa do Avengers Tower, jeden do Quinjeta. – Idźcie! – Wrzasnął Loki. Patrząc na brata i magicznie wpychając go do portalu, powiedział:

-          Dobrze… Do zobaczenia!

            Loki zamknął portale i rąbnął Morgane w twarz zza ciśniętej pięści. Zielono-czarna magia uderzyła z całej siły w fioletowowłosą kobietę. Ta rozchyliła usta, wrzeszcząc z bólu. Kobieta oberwała prosto w serce. Przez jej klatkę piersiową przebił się promień magii. Kobieta zerknęła tam wielkimi oczami. Na skórze poczęły pokazywać się siateczki żyłek i kilka naście tysięcy, starych, bolesnych krwiaków. Zaczęły przechodzić przez jej czoło, wargi, nos, który zaczął pękać jak kamień na wietrze. Miała je dosłownie wszędzie. Loki rozczapierzył palce, a magia rozerwała jej ciało na drobne kawałeczki.

-          Ziemia nigdy nie będzie twoja! – Syknął lodowato mężczyzna. Krew obryzgała jego ciało.

…******…

Kushina:

Tak jak mówiłam, komuś na fb, nie pamiętam, czy tutaj o tym wspominałam, ale rozdział został podzielony na cztery części ^^..

Rozdział mi wyszedł mało Starkowaty, ale cóż w następnym będzie lepiej xD..

BŁAGAM JAK BĘDĄ BŁĘDY WYPISZCIE MI JE! TYLKO SZCZERZE!